____________________________________________

Ενάντια στις επιθέσεις κράτους και παρακράτους


Είτε κρατικοί είτε παρακρατικοί…


Την Τρίτη 24/2/2009 έγινε δολοφονική επίθεση με αμυντική χειροβομβίδα στο Στέκι Μεταναστών στα Εξάρχεια. Εκείνη την ώρα διεξαγόταν εκδήλωση του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης και στο χώρο βρίσκονταν περίπου 30 άτομα. Η χειροβομβίδα από τύχη δε διαπέρασε τα τζάμια του Στεκιού και εξερράγη τελικά στον εξωτερικό χώρο. Ο δράστης επιβιβάστηκε σε όχημα το οποίο …όλως τυχαίως… είχε μη καταχωρημένες πινακίδες. Η επίθεση αυτή δεν είχε στόχο μόνο τον εκφοβισμό αλλά και την εν ψυχρώ δολοφονία συντρόφων και αγωνιστών. Φυσικά τις επόμενες μέρες τίποτα από αυτά δεν αναφέρθηκε στα ΜΜΕ, ενώ “κύκλοι της ασφάλειας” ανέφεραν ότι το χτύπημα δεν είχε σχέση με παρακρατικούς αλλά με “αντίπαλες αντιεξουσιαστικές ομάδες”.

Λίγες μέρες μετά, τη Δευτέρα 2/3/2009 ξέσπασαν στην Πάτρα συγκρούσεις μεταξύ Αφγανών προσφύγων και αστυνομίας στην Ηρώων Πολυτεχνείου μετά τον σοβαρό τραυματισμό Αφγανού που παγιδεύτηκε ανάμεσα σε δυο νταλίκες και τραυματίστηκε σοβαρά, όταν ο οδηγός της δεύτερης νταλίκας επιτάχυνε αναίτια με προφανή σκοπό να χτυπήσει τον πρόσφυγα. Στο πλευρό των προσφύγων βρέθηκαν άμεσα πολλοί αλληλέγγυοι. Ένας από αυτούς “αναγνωρίστηκε” από ασφαλίτες, οι οποίοι τον έσυραν, μέσα από “αγανακτισμένους” πολίτες που τον προπηλάκιζαν και τον χτυπούσαν, σε βαν της αστυνομίας όπου συνέχισαν να τον ξυλοκοπούν άγρια, φωνάζοντας συνθήματα υπέρ της χούντας και του ναζισμού.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας της Δευτέρας, πίσω από τις γραμμές των ΜΑΤ βρίσκονταν “αγανακτισμένοι πολίτες”, αστυνομικοί με πολιτικά και άλλα φασιστοειδή. Αργά το βράδυ όλοι αυτοί σε συνεργασία με την αστυνομία προσπάθησαν να επιτεθούν στον καταυλισμό των προσφύγων αλλά απωθήθηκαν. Αυτοί που βρέθηκαν εκεί δεν είναι άλλοι από τον όχλο που βρέθηκε στους δρόμους της Πάτρας την Τρίτη 9/12/2008, προσπαθώντας να ανακόψει την ορμή των εξεγερμένων και να επιβάλει την “τάξη”, ως το μακρύ χέρι του κράτους. Εκείνες τις μέρες το παρακράτος εμφανίστηκε όχι μόνο στην Πάτρα αλλά και σε πολλές πόλεις της Ελλάδας με δολοφονικές και προβοκατόρικες διαθέσεις, αποτελώντας τη βολική εφεδρεία ενός κρατικού μηχανισμού που βρισκόταν σε αμηχανία. Μετά το Δεκέμβρη επιθέσεις πραγματοποιήθηκαν σε περιοχές της Αθήνας όπου υπάρχουν κοινότητες μεταναστών. Το βράδυ της Τετάρτης 4/3/2009 στον Κολωνό, εθνικιστές επιτέθηκαν σε σπίτι όπου έμεναν Πακιστανοί μετανάστες. Την ίδια και την επόμενη μέρα φασίστες επιτέθηκαν και λήστεψαν Πακιστανούς μετανάστες στο Αιγάλεω, όπου παλιότερα έχουν σημειωθεί πολλά ανάλογα περιστατικά. Στον Αγ. Παντελεήμονα συγκεκριμένες ομάδες κατοίκων καλούν επανειλημμένα σε ρατσιστικές συγκεντρώσεις με τελευταία αυτή στις 19/1/2009, ζητώντας την απομάκρυνση των μεταναστών που ζουν στην περιοχή.

Σε αυτά τα πλαίσια επίσης, ο επίδοξος δολοφόνος «Περίανδρος», στέλεχος της Χρυσής Αυγής, καταδικασμένος πρωτόδικα σε 21 χρόνια φυλάκιση για απόπειρες ανθρωποκτονιών εναντίον δύο φοιτητών και ενός εκπαιδευτικού στις 16 Ιουνίου 1998 έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων, θα είναι ελεύθερος το... καλοκαίρι αφού το εφετείο μείωσε την ποινή του στα 12 χρόνια. Το γαϊτανάκι της κρατικής και παρακρατικής βίας και τρομοκρατίας τελειωμό δεν έχει αφού πριν λίγες μέρες βρέθηκε νεκρή, δεμένη πισθάγκωνα και με αίματα στο πρόσωπο η αγωνίστρια –κρατούμενη Κατερίνα Γκουλιώνη, η οποία είχε πρωταγωνιστήσει στους αγώνες των κρατουμένων, μεταξύ άλλων και για να καταργηθεί η εξευτελιστική κολπική εξέταση, αποτελώντας ένα ακόμα «ανεξιχνίαστο» και «σκοτεινό» έγκλημα εις βάρος αγωνιζόμενων ανθρώπων∙ ας μην ξεχνάμε τη δολοφονική επίθεση με βιτριόλι που δέχθηκε έξω από το σπίτι της, στις 23/12/2008 η μαχητική εργάτρια και συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα.

Φυσικά, τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι τυχαίο. Το κράτος, μετά τα γεγονότα του Δεκέμβρη και την έντονη και έμπρακτη αμφισβήτηση του στο δρόμο, από ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, αναδιαρθρώνεται και επιτίθεται. Με πιο πρόσφατη την επίθεση του εισαγγελέα Σανιδά στο πανεπιστημιακό άσυλο και την απαίτηση από τους εισαγγελείς πρωτοδικών Αθήνας, Βόλου και Θεσ/νίκης να εξετάσουν την κατάσταση κατειλημμένων κτιρίων, εντός και εκτός πανεπιστημίων, αλλά και τυχόν παρανομίες μέσα σε αυτές. Ας μην ξεχνάμε πως το Δεκέμβρη το Γ.Ε.ΕΘ.Α. είχε τεθεί σε κίτρινο συναγερμό ενώ η κυβέρνηση έφτασε στο σημείο να μιλά για κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Σε αυτά τα πλαίσια ο νέος υπουργός Μαρκογιαννάκης θεωρεί σκόπιμη την παραβίαση των (όποιων) ατομικών δικαιωμάτων διαπιστώνοντας ότι «...ενδεχομένως να χρειαστεί να στερηθούμε κάποια πράγματα, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα» και παράλληλα νομοθετούνται εκτρωματικές διατάξεις που ποινικοποιούν τα κασκόλ και τα μαντήλια, επαναφέροντας αδικήματα (περιύβριση αρχής) που θυμίζουν τα χρόνια των διώξεων με βάσει τον νόμο περί τεντιμποϊσμού. Μέσα στη νέα κοινωνική συνθήκη που διαγράφεται τον τελευταίο καιρό, στιγματισμένη ανεξίτηλα από τα δεκεμβριανά, και με φόντο τα νέα κοινωνικά υποκείμενα και τους αγώνες που καθημερινά ξεπηδούν, η κυριαρχία προσπαθεί να καταστείλει και να τρομοκρατήσει όλους εκείνους που διεκδικούν δυναμικά τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια τους και να σβήσει την εξεγερτική παρακαταθήκη του Δεκέμβρη. Μέσα από την κυρίαρχη προπαγάνδα, επιδιώκει να πολώσει την κοινωνία σκιαγραφώντας την εικόνα ενός νέου “εσωτερικού εχθρού” που αποτελείται από τα πιο ευάλωτα και καταπιεσμένα κομμάτια της κοινωνίας, παράλληλα και από τα πιο ριζοσπαστικά και αγωνιστικά, στοχεύοντας ουσιαστικά όλους αυτούς που το Δεκέμβρη βρέθηκαν στο δρόμο δημιουργώντας το εκρηκτικό εκείνο μείγμα που πυροδότησε την μεγαλύτερη κοινωνική έκρηξη της «μεταπολίτευσης».

Έτσι, έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες ώστε να ενεργοποιηθούν τα πλέον συντηρητικά αντανακλαστικά συγκεκριμένων ομάδων («ακραίων», «φιλήσυχων», κ.ά.) που με την ανοχή και τη βοήθεια του κράτους και των μηχανισμών του (η συνεργασία ΜΑΤ- Χρυσής Αυγής είναι πια κοινός τόπος), αναλαμβάνουν δράση με στόχο την αντιμετώπιση του κατασκευασμένου “εσωτερικού εχθρού”. Έτσι και στην Πάτρα βλέπουμε ομάδες όπως η “Πόλις Εάλω” να φιλοτεχνεί μεν ένα ήπιο και ανθρώπινο προσωπείο αλλά παράλληλα να εντοπίζει τον “εσωτερικό εχθρό” σε μετανάστες, πρόσφυγες, αλληλέγγυους, “αυτοαποκαλούμενους αντιεξουσιαστές”, “αριστεριστές” και ό,τι άλλο επιτάσσει η μεθοδευμένη σύγχυση που διοχετεύει η κυρίαρχη προπαγάνδα μέσα από την οθόνη της τηλεόρασης και τις σελίδες των εφημερίδων. Όλοι αυτοί, ενώνονται με ένα ορατό η λιγότερο ορατό νήμα, σε ένα κλίμα ηθικής αυτουργίας που καλλιεργεί η πολιτική και κοινοβουλευτική εκπροσώπηση του ΛΑ.Ο.Σ. στην Βουλή, το οποίο με όρους συνδιαχείρισης της «κρίσης», παρουσιάζεται πλέον ως δημοκρατική δύναμη, ικανή να προσφέρει λύσεις. Ένα κράτος λοιπόν, ευρισκόμενο το ίδιο σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης θωρακίζεται, και ξαναβρίσκει την ουσία του, αυτή που σε κάποιες καταστάσεις κρατά εν υπνώσει προς όφελος της ιδεολογικής του λειτουργίας-προπαγάνδας. Τώρα που η πόλωση συνεχώς εντείνεται, αποδεικνύει πως παραμένει ένα κράτος φτιαγμένο πάνω στις δάφνες του κατοχικού δωσιλογισμού, των ταγμάτων ασφαλείας και των φονιάδων παρακρατικών της χι, των μετεμφυλιακών ξερονησιών και βασανιστηρίων, των γκοτζαμάνηδων, της καρφίτσα, της εκοφ, των καλεντζήδων και των Κένταυρων…

Όποιος μένει αμέτοχος και σιωπηλός απέναντι σε τέτοια φαινόμενα, παίζει το ρόλο του κομπάρσου σ’ ένα έργο γεμάτο βία και τρομοκρατία, όπου σκηνοθέτης είναι το κράτος και πρωταγωνιστές οι παρακρατικοί, τα φασιστοειδή, οι δυνάμεις της τάξης και της ασφάλειας και κάθε είδους εχθροί της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ελευθερίας. Ο δικός μας ρόλος είναι η καταστροφή του θεάματος και της ψεύτικης πραγματικότητας που κατασκευάζει η εξουσία και η θέση μας είναι στον δρόμο της αντίστασης, της αλληλεγγύης, της αυτοοργάνωσης και της αξιοπρέπειας, δίπλα σε όλους αυτούς που εξεγείρονται. Απέναντι στα παιχνίδια της, σε «κρίση» ευρισκόμενης, εξουσίας των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, των χρηματιστών και του κράτους τους, απέναντι στο ψεύτικο και κίβδηλο θέαμα που παρουσιάζει την κοινωνική και ταξική πάλη ως πόλεμο συμμοριών, αντιτάσσουμε τους αγώνες μας. Από τη Λευκίμμη μέχρι τους αγώνες των φυλακισμένων, από την Κούνεβα μέχρι τους αγώνες πλάι στους μετανάστες, από τις προσπάθειες να διαφυλάξουμε το λιγοστό πράσινο των πόλεων μέχρι τις συνεχείς και καθημερινές μας παρεμβάσεις εδώ στο παράρτημα και όπου υπάρχουν απελευθερωμένες ζώνες ρήξης και δημιουργίας, η απάντηση ήταν και είναι μια:

...δε μας φοβίζετε, μας οπλίζετε με οργή και αποφασιστικότητα.


Ο Δεκέμβρης συνεχίζεται...


Κατάληψη Παραρτήματος


όσοι/ες θέλουν να συλλογικοποιήσουν τις αρνήσεις τους μπορούν να έρθουν στη συνέλευση της κατάληψης κάθε Δευτέρα και Παρασκευή στις 19.00